بررسی آگاهی دندانپزشکان شهر بابل در برخورد با فوریت های پزشکی در مطب دندانپزشکی در سال ۹۰-۱۳۸۹

زمینه و هدف: رخ دادن اورژانس های پزشکی در مطب دندانپزشکی نسبتاً شایع می باشد. اولین و مهم ترین قدم در کنترل اورژانس های پزشکی، توانایی ارائه اقدامات حیاتی پایه می باشد که مستلزم داشتن آگاهی، مهارت و تجهیزات موردنیاز درصورت وقوع اینگونه حوادث می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی آگاهی دندانپزشکان در زمینه شناخت و درمان اورژانس ها و تمایل آن ها به برگزاری کارگاههای آموزشی در این زمینه بود.   روش بررسی: این مطالعه تحلیلی- مقطعی بر روی 132 دندانپزشک عمومی و متخصص شهر بابل در سال 90-1389 صورت گرفت. پرسشنامه معتبر (پایایی آگاهی و نگرش: آلفای کرونباخ به ترتیب 79% و 84%) شامل 17 سؤال آگاهی (امتیاز 17-14 عالی، 14-11 : خوب، 11-8 : متوسط و زیر 8 : ضعیف) و 3 سؤال نگرش و داده های دموگرافیک توزیع شد. داده ها با آمارهای مربع کای، آزمون t و پیرسون در نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: 119 نفر (9/91%) پرسشنامه را تکمیل کردند. میانگین سنی آن ها (5/7 ± ) 6/38 سال بود که (6/70%) 84 نفر مرد و (4/29%) 35 نفر زن بودند. میانگین نمره آگاهی (31/2 ± ) 31/9 از 17 بود که با سن (03/0-= r ) و سال فارغ التحصیلی (43/0-= r ). ارتباط منفی داشت. در میان شرکت کنندگان 94% موافق برگزاری کارگاه آموزشی، 75% موافق تجهیز کامل مطب و ترالی اورژانس بودند و 9/ 84% آن ها از آموزش دوران دانشجویی در این زمینه ناراضی بودند.   نتیجه گیری: آگاهی دندانپزشکان شهر بابل در زمینه اورژانس های پزشکی کافی نیست که نیازمند مداخله در جهت ارتقاء و به روزرسانی از طریق برگزاری کارگاه آموزشی و برنامه های آموزشی مداوم می باشد.